İnsan her sabah aynı saatte uyanır, aynı kahveyi içer, aynı yollardan geçer, aynı yüzlerle karşılaşır… Ve bir bakmışsın, aylar yıllara, yıllar da bir ömre karışmış. “Zaman ne çabuk geçti?” deriz çoğu zaman. Oysa hayat kısa değildir. Biz, onu farkında olmadan boşa harcarız.
Hayat, elimizden kayıp giden bir nehir değildir aslında; biz, kıyısında oturup seyretmeyi seçeriz.
Yaşamayı Ertelemek En Büyük Kaybediştir
“Bir gün yaparım.” “Daha zamanı var.” “Şimdi sırası değil.” Bu cümleler hayatın katilleridir. Çünkü insan, en çok erteledikleriyle kaybeder. Her “yarın” dediğinde, bir fırsatı toprağa gömer.
Bir gün dönüp baktığında, “keşke”lerin çığ gibi üstüne düştüğünü fark edersin. Oysa yapman gereken tek şey, o anı yaşamak, o anın hakkını vermekti. Çünkü yarın hiçbir zaman garantili değildir.
Unutma; hayat seni beklemez, sen bekledikçe geçer.
Gerçek Kısa Olan, Cesaretindir
Hayat kısa değil, sen cesaret edemiyorsun. Risk almak, kalbini ortaya koymak, bir adım atmak yerine güvenli alanında kalıyorsun.
Belki reddedilmekten korkuyorsun, belki başarısız olmaktan. Ama bil ki korkak yaşanan bir hayat, uzun olsa bile eksiktir. Çünkü yaşam, cesurlara cömerttir.
Korkularınla değil, adımlarınla ölçülür bir ömür. Cesaret etmediğin her şey, senden bir parça eksiltir.
Mutluluğu Yanlış Yerde Aramak
Çoğu insan mutluluğu büyük şeylerde arar: Para, statü, şöhret… Oysa mutluluk, bir gülüşte, bir dokunuşta, bir “nasılsın?”da saklıdır.
Biz, küçük güzellikleri görmezden geldiğimiz için hayatı kısa sanırız. Aslında o anların tadını çıkarabilsek, zaman genişler, hayat derinleşir.
Bir gün anladığında çok geç olmasın: Hayat büyük zaferlerde değil, küçük anlarda gizlidir.
Zamanın Değil, Farkındalığın Eksik
Hayat kısa değildir, ama senin farkındalığın kısadır. Günler birbirine benzedikçe, ruhun körelir. Her gün aynı şeyleri yaparken, yaşamayı unutur insan.
Bir pencereyi açıp gökyüzüne bakmak, sokakta bir çocuğun gülüşünü duymak, bir dostla içten bir sohbet etmek... Bunlar yaşamın kendisidir.
Farkında olmadan yaşamak, var olup da yaşamamaktır. Zaman değil, bilincin daralıyor.
Boş İnsanlara, Boş İşlere Harcanan Ömür
En acısı da budur: Hayatını, seni tüketen insanlara, seni büyütmeyen ilişkilere, seni boğan işlere harcarsın.
Sonra “hayat kısa” dersin. Hayır! Hayat kısa değil; sen enerjini yanlış kişilere, yanlış şeylere harcıyorsun.
Birine defalarca şans vermek, seni hak etmeyeni sevmek, seni mutsuz eden yerde kalmak... Bunların hepsi ömründen çalar.
Gerçek mutluluk, kimseye değil, kendine sadık kalmaktan geçer.
Başkaları İçin Yaşarken Kendini Unutmak
Herkese yetişmeye çalışırsın; ailen, arkadaşların, işin… Herkesin beklentisini karşılamak isterken kendi varlığını unutursun.
Bir gün aynaya baktığında, seni değil, başkalarının seni görmek istediği kişiyi görürsün.
Hayat kısa değil; sadece sen, kendi hikâyende figüran olmayı kabullenmişsin.
Gerçek Değer Zaman Değil, İçtenliktir
Zamanın azlığı değil, içini nasıl doldurduğundur önemli olan.
Beş dakikalık bir sohbet, bazen yıllarca süren bir sessizlikten daha anlamlı olabilir.
Hayat, zamandan değil, duygudan ibarettir. Senin hissettiğin kadar uzundur.
Sahip Olmak Değil, Hissetmek
İnsan, biriktirdikleriyle değil, hissettikleriyle yaşar. Evler, arabalar, unvanlar… Hepsi bir gün değerini yitirir.
Ama bir gülümseme, bir teşekkür, bir sarılma ömür boyu seninle kalır.
Hayat kısa değil; sen, sahip olduklarını hissetmeden geçip gidiyorsun.
Kendi Hayatını Başkalarının Ellerine Bırakma
Ne yazık ki çoğu insan, “Elalem ne der?” korkusuyla yaşar. Oysa elalem hiçbir zaman senin kadar bedel ödemez.
Başkalarının onayını almak için yaşarsan, kendi mutluluğunu kaybedersin.
Kendi kararlarını kendin ver, çünkü hayat senin. Başkalarının yorumları değil, senin hislerin yol göstermeli.
Hayatın Hesabı, Yaşamadıklarınla Tutulur
Bir gün herkesin önüne aynı tablo gelir: “Ne yaşadım, neyi kaçırdım?”
Ve o gün geldiğinde fark edersin ki, hayat kısa değilmiş; sadece sen onu doldurmayı bilmemişsin.
O yüzden şimdi, hemen şimdi başla yaşamaya. Çünkü “bir gün” dediğin, belki de hiç gelmeyecek.
Son Söz
Hayat kısa değil. Sen yanlış insanlara, boş anlara, anlamsız bekleyişlere harcıyorsun onu.
Bir gün uyanıp da “Keşke yaşasaydım” deme. Çünkü yaşam, nefes almakla değil, hissetmekle başlar.
Zaman akıp gider, ama anlamını sen verirsin. Hayatı kısaltan senin korkuların, sustukların ve ertelediklerindir.
O yüzden bugün, yaşa! Çünkü hayat kısa değil, sen geç kalıyorsun. Ahmet TEKİN