Tarihte, 12 yıllık bir dönemin Lale Devri iktidarına baktığımızda, halk çok fakirleşmiş, saray yanlıları çok zenginleşmiş. Halk ile saray arasındaki uçurumun gittikçe artması bu düzenin, Patrona Halil isyanı ile sonunu getirmiştir. Kazanımların bile felaketi yaşanmıştır.
Bu olay, günümüze ışık tutar mı ileriki günlerde göreceğiz. Çünkü halk yoksullaşırken, belli bir kesim zenginleşiyor. Toplumun her alanda çöküşü, bu adaletsizliğin sonucunu gösteriyor. Aile dramları, boşanmalar, güvenlik sorunu, mafya, haksız kazançlar, beyin göçleri, zulümler, daha nice sıkıntıların kaynağı huzur getirmez. Açların ve tokların orantısız çoğalması kirlilikleri tetikler.
Demiri demirle döğerler,
Biri sıcak, biri soğuk,
İnsanı, insanla kırarlar,
Biri aç, biri tok
mısralarıyla, Pir Sultan Abdal, isyanların, sebebini anlatmış. Sebebi bilinmeyen acıların şifası olmaz. Bugünün iktidarında ve muhalefetinde bu yok sanki. Bir film sergileniyor, Kürt meselesi, çay ziyaretleri, Öcalan’dan medet umma, gizli dar kapsamlı sır görüşmeler, bir taraftan da kayyumlar, sanki her şey güzel olacak hikayeleri. Aç insan, inancını yer. Soğana muhtaçlar, ilim, ahlak, üretmez. Bunları gören var mı? Acı olan da bu. Adalet yok, keyfi bir idare, kafaya göre kayyum, soruşturma, devlet imkanları ile tuzak ve baskı had safhada. Kazanç, fayda kendine, tasfiye, yok etme ötekine.
MEŞRU İSYAN AHLAKI VE İKTİDAR
Frans Kafka “Güneşin batışı yavaş yavaş görünür. Eğer güneş birden bire batsa idi, korkunç olurdu” diyor. Bu olumsuzluklar, günümüzde, milleti uyutarak, algılarla, ümitlerle, sahte vaatlerle getirildi. ZEN felsefesi düşüncesinde, hayatınızı olumsuz yönde etkileyen tüm unsurları, kendinizden uzaklaştırmayı önerir. Patrona Halilleri beklemeye gerek yok. Meşru isyan ahlakı ile, demokratik usullerin gereği, bu olumsuzlukların sahiplerini iktidardan uzaklaştırmaktır.
Tarihin bize ”geçmişin bilgisini, hakikatini” sunduğu bugünü anlamak için, bir hazine değeri sunan, geçmişin kapısını açar. Hayatı ve dünyayı, kendi küçük dünyaları ile sınırlı tutanlar bunları düşünemezler, göremezler. Şeyh Bedrettin diyor ki ”Ay ve güneş herkesin lambasıdır, hava herkesin havasıdır, su herkesin suyudur, ekmek niçin herkesin ekmeği değildir?” Biri aç, biri tok, bu mu düzen, bu mu adalet? Toplumsal ve ekonomik yapılardaki adaletsizlik, isyanlara sebeb olur. Sorumlular bunları görmelidir.
Dünyaya lafla nizam verenler, kendi hanelerine baksınlar. Kötülükler, adaletsizlikler, zulümler karşısında, hiçbir şey yapmayarak, sessizce durmanın da, bizzat o kötülüğü besleyip güçlendirdiğini anlamak gerekir. Politik entrikaların, sömürünün, soygunun, kumpasların, abdestli hırsızlık mesleğinin, hilelerin, yalanların, rüşvetlerin, hukuksuzluğun, kuralsızlığın, yasa tanımazlığın, iki yüzlülüğün, pişkinliğin, gezdiği bir yozlaşma ortamında, sessiz kalanlar da, bu suçlara ortaktır.
Bu düzenle Lale Devrini yaşamakla devlet ve millet kesesinden saltanat sürenlere karşı meşru direnç göstermek, hak koruyucuları olmak ahlakidir. Yoksa toklar, haramzadeler, köleleri sülükler gibi emmeye devam eder. Her açın, tokta alacağı vardır. Kemal Albayrak
