1 Mayıs, her ülkede işçi ve emek bayramı olarak kutlanıyor. Bunun çıkışının tarihi süreci var. Bundan bahsetmek yerine, böyle evrenselleşmiş bir günün, bugün itibarı ile emekçilere, hangi kazanımı getirmiş, ona bakmak gerekir. Ülkemizde de buna bakacak olursak, donanım olarak ortaya konan, evrenselliğe taşınan bu bayram “kazanıma”, hak teslimine, ne acı ki çok zamanlar geçemedi.
- Bir ülkede hukuk işlemez, keyfi idare hüküm sürerse, insan hakları korunur mu?
- İşçilerin hakkı, alın teri, verilir mi?
- Maden ocaklarında tedbirsizlikten yok edilen işçilerin, demiryolları kazalarında, gayri meşru işlerle, rüşvetin protokolünü yapan, utanmaz sorumlulardan, işçi hakları mı beklenir?
- İstanbul’u ve ülkenin her yerini, kirli rant pazarı haline getiren, hiyerarşik vip destekli çetelerden, doyumsuz haramzadelerden, işçi hakları beklenir mi?
- Servet devletten gelir, çalma sırası bizim hakkımız diyen ahlâksızlardan, adaletsizlerden, skandalları kapatanlardan, modern fabrikaları yok edenlerden, Cumhuriyetin kazanımlarını, yağma edenlerden, işçi hakların verilmesi beklenir mi?
- Yargının siyasallaştığı, denetimin yok edildiği, mahalleci anlayışın hüküm sürdüğü, adaletin çökertildiği, keyfiliklerle düşünürlerini, sürgüne, toprağa, zindana atanlardan, hangi hak talepleri yerine getirilebilir ki?
“En güzel şey kulluktur, bu sonsuz mutluluktur, Her zerre şahittir ki, Hak’tan başkası yoktur.” diyen Seyyid Avnullah Özmansur’un dediği gibi, işçilerimizin hali ortada. Sahipsiz olanların Hakk’a sığındığı bir ortamda, seslerini işitenler var mı? Kulaklar işci haklarına sağır olurken, zihinleri soyguna açık olanlardan, sorunlu sorumlulardan, zekat hırsızlarından, din tacirlerinden, hangi haklar beklenebilir ki? Dili farklı, kalpleri farklı, görsel basında, ibadethanelerin çıkışında, şeytanlaşmış din istismarcılarından, işçi hakları beklenir mi? Görevini yapıp hırsızları yakalayanların, masumların yok edildiği, cadı avı ahlâksızlarından, adaletsizlerden, zalimlerden, işçilerin hakkının verilmesi, beklenir mi? Aç işçler, çöplükten ekmek ararken, saraylarda saltanat sürenlerden, soytarı çıkar döneklerinden, işçilerin hakkı verilir mi? Despotlar, adaletsiz idareciler, bırakın hak vermeyi, açlıkla kendilerine bağlamayı, kendilerini alkışlamayı, dua etmeyi isterler.
Adaletsiz yönetimlerin, yöntemleri böyledir. İşçilerimize de, insanlığa da, Cemil Meriç güzel bir nasihatta bulunmuş. Bu memlekette, sağcı, solcu, sucu, bucu yoktur. Bu memlekette namuslularla, namussuzlar vardır. Bunların kavgası vardır.
“Hak ve emek” aramada işçilerimiz, namusluların yanında örgütlenmelidir. Sağa sola sapmadan , dost doğru yolda yürümektir. Sizler, namusluların yanında yer alırsanız, göreceksiniz, çok kalabalık olacaksınız. Hak yerini bulacak.
Bunlar varken, işçi bayramlarını yolundan saptırarak, siyasi alanlara çeken, iç ve dış kirli etkenler, bu günleri kana bulamadı mı? İnsanların ölümlerine sebep olmadılar mı? Böyle işçi bayramı olur mu? Bunlar unutulur mu? 1 Mayıs 1986 yılında, çalışma şartlarından dolayı, bu günlere gelen, işçi bayramları, emek ve hak koruma olsaydı, asıl bayram olurdu, sevinçler yaşanırdı.
İşçi bayramı, işçilerimizin alın terini vermekle, onların hakkını, hukukunu korumakla, insanca yaşamakla olur.
u vesile ile işçilerimizin bayramı kutlu olsun. Soyları sürsün, kaderleri gülsün, dayanışmaları, hak aramada ve adalette olsun.
İşçilerimizin haklarını yiyen sülüklere de, zehir zıkkım olsun.
Kemal ALBAYRAK 
