Sebebi bilinmeyen acıların şifası olmaz. İlginçtir ki, Meclis açılışında, kimine göre “oyuna gelindi”, kimine göre ise farklı gerekçeler öne sürüldü. Muhalefet, şimdi gelen tepkileri aşmak için çeşitli bahaneler üretiyor; ama toplumu ikna edemiyor.
Elbette sevinenler de var, yerenler de. Ayaktakilere ve oturanlara bakınca bir şey eksikti. Siyasetin ganimet düzenini kim organize etti acaba? Bir şahsın talimatıyla mı, yoksa bir anlayışın ürünü mü? Taraftarına aslan gibi görünürken, mekâna ve zamana göre tavşan kesilmek neden?
Erdoğan oradakilere AKP rozeti takacak deselerdi, ne olurdu acaba? Ya da orada ABD ziyareti sorulsaydı? Muhalefet kanadı, meşruiyeti iktidara verenlere cevap verseydi?
Ülke konusunda iktidarıyla muhalefetiyle bir araya gelmeye, müzakere etmeye elbette kimsenin itirazı olamaz. Ancak, “Dışarıdan meşruiyet verdik.” sözlerinin muhatabı içeride muhalefet olmamalıdır. Müzakereleri yok eden iktidarın şimdi mi aklına bu görüntü geldi? Yazık!
Ülke her alanda çöküş yaşıyor:
• Denetim yok, kurumlar işlemiyor.
• Mafya bağlantıları, hiyerarşik soygunlar ayyuka çıkmış.
• Açlık, yoksulluk sınırları verilerle ortadayken, kamu kaynakları peşkeş çekiliyor.
• Çalınan servetler, sömürü ülkelerine kaçırılıyor.
• Adaletsizlik zirvede, liyakatli insanlar keyfi idareyle yok ediliyor.
• Sanatçılar, düşünürler, siyasiler susturuluyor.
• KHK’larla hukuksuzluk çözümsüz bırakılıyor.
Peki, bunların mücadelesi neden yapılmıyor, topluma neden anlatılmıyor? Genel başkanı içeride, belediye başkanları içeride olan DEM Partisi bu olaydan nasıl memnuniyet duyuyor? İnsan hakları diyorsunuz; ama, kim, siz kimsiniz? Hukuk, böyle mi işliyor? Garibanların sorunları böyle mi çözülecek? Böyle bir siyaset anlayışı olur mu?
Gassalın elindeki mevtadan gülümseme mi bekliyorsunuz?
Rahmetli Mahsunî’nin türküsünü dinlerken şu ifade aklıma geldi:
“Al birini, vur ötekine.”
Milletin umudunu kıranlara, kim olursa olsun, yazıklar olsun! Titreyip kendinize dönün. Akıl, bilim, hukuk, demokrasi, ahlâk bunu gerektirir. Cumhuriyetin mirası, yanlışların köleliğini asla kabul etmez.
Ülkeyi desise pazarına, siyaseti bulunmuş eşya deposuna çevirenlerle çetin yollar aşılamaz. Rahmetli Bölükbaşı’nın dediği gibi:
“Her kaybolan ürün, farklı tesadüflerle bir araya gelmişler, dağılacaklar.”
Evet, bu da geçer ya Hu! Ama bazı şeyler unutulmaz, mutlaka öne gelir. Kemal ALBAYRAK