Söz gümüşe sükut gerçekten altınmıydı, Türk Tarih boyunca konuşan bir kültürdü, yedi düvele nam salmış şairlerimiz ozanlarımız vardı bizim, Nabi, Fuzülü, Nedim, Şeyh'Galip Nef'i... Beyitlerinde konuştular kıssadan hisse dile getirdiler alemin ahvalini kimi zaman Padişaha inceden sitem kimi zaman Maşuka aşktan dem vurarak duyurular seslerini. Peki sonra! Sen sus bakayım çocuklar konuşmaz ayıp çocuklar herşeye karışmaz.. susmayı bilinç altımıza yerleştirdiler misafire hoş geldin demek bile cesaret işiydi susarken utanmayı öğrendik. İfade özgürlüğümüz küçükken bertaraf edildi...Kişilerin karakteri bir nesil sonraya Epigenetik olarak geçtiğine göre çoğu zaman haklı olduğumuz durumlardada susmayı tercih ettik...Şimdilerde kişinin kendine özgüvenini empoze etmeye çalışan Psikologlar gayret göstersede içine kapanık kişisel haklarının farkında olmayan bulmaya çalışmaktan acziyet duyan, fikrini zihninde saklayan susmayı tercih eden İnsanlar olduk. Sükut altındı belki ama Özgürlük Paha Biçilmezdi... Susan Toplumlar ya Köle Olarak Uyanırlar yada Ölürler. Selen Akat
Eğer Mutsuz Olmak İstemiyorsan Kalbini Sadece Kıymet Bilene Aç
11:27 - Yaşam