Hayat, her insanın kendi sahnesini kurduğu büyük bir oyun…
Kimileri sahneye çıkmaya cesaret edemez, kimileri ilk adımda tökezler, kimileri ise defalarca düşmesine rağmen yine de ayağa kalkar.
Bugünlerde toplumun en çok ihtiyaç duyduğu şey, tam da bu:
Cesaretiyle yürüyen insanlar…
Uzmanlara göre insanların çoğu başarısızlıktan değil, başarısız görünmekten korkuyor.
Hayatın doğal akışı içinde düşmek kadar normal bir şey yokken, ilk hatada pes edenlerin sayısı gün geçtikçe artıyor. Oysa psikologlar, kişisel gelişim uzmanları ve hatta hayatın kendisi defalarca aynı gerçeği söylüyor:
“Düşmek insanidir, kalkmak cesaret ister.”
Düşüşlerin Öğrettiği Bir Dünya Var
Kişisel gelişim uzmanı Dr. Erdem Kural, düşmenin aslında insanın karakterini şekillendiren en önemli süreç olduğunu belirtiyor:
“Düşmek, insanı eksiltmez; doğru kullanılırsa insanı tamamlar. Her düşüş, bir bölümün kapanışı değil, yeni bir yolculuğun başlangıcıdır.”
Bugün başarılı olduğunu düşündüğümüz insanların ortak yönüne baktığımızda, hepsinin hayatında derin düşüşler, reddedilmeler, vazgeçişler ve ağır kayıplar olduğunu görüyoruz. Ama önemli olan ne kadar düştükleri değil; her seferinde nasıl ayağa kalktıkları…
Cesur Adımların Getirdiği Kazanımlar
Hayat, edilgen insanlara değil; kendi gerçeğini inşa etmeye çalışan cesur adımlara kapılarını açıyor.
Çünkü kader denen şey, çoğu zaman insanın attığı adımla şekilleniyor.
Bir psikoloji raporunda şöyle deniyor:
“Korkuyla yürüyen bir adım, insanı yerinde saydırır. Cesaretle atılan bir adım ise, küçücük olsa bile kişiyi bambaşka bir geleceğe taşır.”
İnsan korkarak beklediği her saniyede ömründen bir parça eksiliyor.
Cesur adım ise insana yaşamdan pay biçiyor.
Hayatın Sahnesi, Senin Perde Açışını Bekliyor
Hayat, pasif seyircileri değil, kendi sahnesine adım atmaktan çekinmeyenleri sever.
Bazı insanlar sahneye çıkmadan kuliste ömrünü tüketir; bazıları adım attığı anda ışıklar üzerine düşer.
Ama ışığın yanması için önce sahneye çıkmak gerekir.
Toplum araştırmaları gösteriyor ki insanların %82’si, yapmak istediği şeyi “yanlış yapmaktan korktuğu için” erteliyor.
Oysa ertelemek, bir tür görünmez düşüştür.
Cesaret ise görünür bir yükseliştir.
Her Kalkış, İnsanın Kendine Yazdığı Bir Haberdir
Aslında her insanın içinde bir haberci vardır.
Her kalkışında şöyle fısıldar:
“Yeniden başlıyorsun. Yeniden doğuyorsun. Vazgeçmediğin için kazanıyorsun.”
Cesaret tek bir eylem değildir;
birkaç saniyelik bir kararın, insanın tüm kaderini değiştirebilmesidir.
Yani bazen bir adım, bir ömür belirler.
Hayat Korkulara Değil, Cesarete Kapı Açar
Bugünün dünyasında yaşanan duygusal çöküşlerin, tükenmişlik sendromlarının ve mutsuzlukların en büyük sebeplerinden biri, insanların kendi potansiyelini kullanmadan hayatı tüketmesidir.
Oysa psikiyatristlerin ortak görüşü net:
“Korkular seni hayata bağlamaz; cesaret sana hayatı yaşatır.”
Bu nedenle insanlar, düşmekten korktukça daha fazla düşüyor;
ayağa kalktıkça ise hem ruhları hem yolları genişliyor.
Düşüşler Kaderin Değil, Karakterin Sınavıdır
Her düşüş, insanın neye dönüştüğünü gösteren bir aynadır aslında.
Bazı insanlar ilk sendelemede vazgeçer; bazıları ise o düşüşün içindeki mesajı okumaya çalışır.
Düştüğün yer, senin zayıflığın değildir; yeniden kalktığın an, senin gücündür.
Kader insanı sınar ama karakter insanı tanımlar. Ve karakter, yerden doğrulduğun an şekillenir.
Korku Sana Zincir, Cesaret Sana Yol Olur
Korku, insanın gözünü bağlar; cesaret ise dünya görüşünü genişletir.
Korktuğun için adım atmadığın her gün, aslında kendi potansiyelini kilitlemiş olursun.
Cesaret, korkmamak değildir; korka korka yürümeyi seçmektir.
Çünkü gerçek özgürlük, “ya olmazsa?” sorusunu susturup “bir deneyeyim” diyebilmektir.
Yenilginin Gövdesinde Zaferin Tohumları Gizlidir
Hiçbir büyük başarı, kusursuz bir yolculuktan çıkmadı.
Hiçbir zafer, düşmeden gelmedi.
İnsanın mağlup olduğu an, aslında kendini yeniden inşa edebileceği en verimli andır.
Toprak nasıl en karanlıkta filizleniyorsa, insan da en derin yenilgilerinden büyür.
Yeter ki o tohumun üzerine kalkacak kadar umut bıraksın.
En Zor Anlarında Bile İçindeki Sesi Duy
Düşerken herkes susar, kalkarken herkes konuşur.
Bu yüzden en karanlık anlarda duyduğun tek ses kendi sesindir.
O sesi duyabiliyorsan, yalnız değilsin.
İnsan en çok kendine konuşunca iyileşir.
Ve kendi iç sesiyle kurduğu bağ, hayatın attığı her darbeye karşı bir kalkan olur.
Düştüğünde Kimse Yoksa, Kalktığında Kimseye İhtiyacın Olmaz
Gerçek güç, yalnız ayağa kalktığın anda öğrenilir.
Bazen çevrende kimse olmaz, bazen omzuna el koyanlar geri çekilir.
Belki bu acıtır, ama öğretir:
Kendi gücüyle doğrulan insan, bir daha kimsenin yaşatacağı hayal kırıklığından korkmaz.
Kalkmayı tek başına öğrenen kişi, yürümeyi herkesten hızlı öğrenir.
Hayat Seni Yoruyorsa, Büyüdüğün İçindir
Her zorluk aslında bir büyüme sancısıdır.
Güçlü insanlar özel doğmaz; hayat tarafından şekillenir.
Eğer bugün yoruluyorsan, bu kötüye gittiğin için değil; eski haline sığmadığın içindir.
Genişleyen her ruh önce dar gelir. Sonra yerini bulur.
İşte o zaman düşmek değil, büyümek olduğunu anlarsın.
Cesaret Dediğin Şey, Bir Adımlık Mesafededir
Bütün büyük değişimler, bütün büyük kararlar, bütün büyük dönüşümler…
Hepsi bir adımla başlar.
O adım bazen yapmaktan korktuğun bir telefon konuşması,
bazen bir vedanın son cümlesi,
bazen de bir başlangıcın sakin nefesidir.
Cesaret, dev bir çığlık değil; küçük bir “yapabilirim” fısıltısıdır.
Ve insanın kaderi, çoğu zaman o fısıltının peşinden gitme cesaretidir.
SON SÖZ
Unutma…
Düşmek kaybetmek değildir.
Asıl kayıp, kalkmamaya karar verdiğin gündür.
Hayat, senin kaç kere düştüğüne değil;
kaç kere cesaret gösterip sahneye çıktığına bakar.
Ve o sahne…
Sen adım atmadan açılmaz. Ahmet Tekin